Έξοδος

Πόθοι  παρθενικοί σ'  άσωστο κρημνό κυλήσαν,

φυλλοβόλα  ίχνη  καλύψαν  σύγκορμη την  ξηρά.

Δεν αναθρώσκει στις εστίες ζωογόνος φωτιά 

αναθυμίαση   πνιγηρά  η καμένη ύλη.

Ο  ζέφυρος άρπαξε το στερνό  μαντήλι…

Μονάχη γλώσσα έμεινε το «έχε γειά»…

Θλιμμένοι πλεύσαμε  να εξοντώσουμε τα τέρατα.

-«Θα πνίξουν τους γέρους» κράζουμε «τα μελανά ιστία».

-Ξέπνοοι θ΄ατενίσουμε του κόσμου τα πέρατα,

ή αναπαυόμενοι θα διηγούμαστε τη νεανική μας απιστία;